Bir 'Dünya Barış Günü' daha geçti, her türden kirli savaş görüntülerinin içinden. Sosyal medyada barış güvercinleri ve dilekleri ilettik birbirimize, yıllardır yinelediğimiz gibi. Ancak yarın yine bol bol şiddet haberi okuyacağımızın ve barışın en temel anlamlarından biri olan hoşgörüden uzak bir dünyaya uyanacağımızın bilincindeyiz.
Acaba barış eğitimi verebilsek biraz olsun azaltabilir miyiz gezegenimizdeki şiddeti? Önce kendimize bir ayna tutalım.
Öz eleştiri yapabiliyor muyuz?
Mizah duygumuz benliğimize yerleşmiş mi?
Düşüncelerimizi karşıt fikirde olanlarla sakince paylaşabiliyor muyuz?
Toplumsal yaşamda öfke kontrolümüz ne düzeyde?
Ön yargılardan uzak, dinleyip anlayabiliyor muyuz tüm insanları?
Yeryüzündeki her canlının değerini biliyor muyuz?
'İnsan olmak nedir?' diye soruyor muyuz kendimize?
Çocuk büyütmekle yetiştirmek arasındaki farkı sorguluyor muyuz?
Paylaşmanın güzelliğini anımsıyor muyuz?
Gönüllü çalışıyor muyuz katkıda bulunabileceğimiz alanlarda?
Çevre duyarlılığımız ne ölçüde?
Doğa katliamlarına karşı imza veriyor muyuz?
Bizim için değerli olan ilkelerimizi korumak için etkinliklere,yürüyüşlere katılıyor muyuz?
Sanat sevgimizle dünyamızı güzelleştiriyor muyuz?
Sevdiklerimize sevgimizi gösterebiliyor muyuz
Ne olursa olsun gülümseyerek 'merhaba' diyor muyuz?
Sakın bu toplumda hiç bir geçerliliği kalmadı tüm bu yanıtların deyip de kolayına kaçmayalım.
Ve en başta tüm eğitimcilerimiz yaşadıkları tüm olumsuzluklara karşın sınıflarında öğrencilerine hoşgörü ve uzlaşmanın önemini kavratsınlar. Belki başta anlaşılamayacaklar, farklı bir dünyadan gelmiş gibi görülecekler ama o pırıl pırıl gözlere sevgiyle baktıkları sürece sabırlarının karşılığını mutlaka alacaklar, dünya barışına bir deniz yıldızı yollamanın o anlamlı duygusunu yaşayacaklardır.
Acaba barış eğitimi verebilsek biraz olsun azaltabilir miyiz gezegenimizdeki şiddeti? Önce kendimize bir ayna tutalım.
Öz eleştiri yapabiliyor muyuz?
Mizah duygumuz benliğimize yerleşmiş mi?
Düşüncelerimizi karşıt fikirde olanlarla sakince paylaşabiliyor muyuz?
Toplumsal yaşamda öfke kontrolümüz ne düzeyde?
Ön yargılardan uzak, dinleyip anlayabiliyor muyuz tüm insanları?
Yeryüzündeki her canlının değerini biliyor muyuz?
'İnsan olmak nedir?' diye soruyor muyuz kendimize?
Çocuk büyütmekle yetiştirmek arasındaki farkı sorguluyor muyuz?
Paylaşmanın güzelliğini anımsıyor muyuz?
Gönüllü çalışıyor muyuz katkıda bulunabileceğimiz alanlarda?
Çevre duyarlılığımız ne ölçüde?
Doğa katliamlarına karşı imza veriyor muyuz?
Bizim için değerli olan ilkelerimizi korumak için etkinliklere,yürüyüşlere katılıyor muyuz?
Sanat sevgimizle dünyamızı güzelleştiriyor muyuz?
Sevdiklerimize sevgimizi gösterebiliyor muyuz
Ne olursa olsun gülümseyerek 'merhaba' diyor muyuz?
Sakın bu toplumda hiç bir geçerliliği kalmadı tüm bu yanıtların deyip de kolayına kaçmayalım.
Ve en başta tüm eğitimcilerimiz yaşadıkları tüm olumsuzluklara karşın sınıflarında öğrencilerine hoşgörü ve uzlaşmanın önemini kavratsınlar. Belki başta anlaşılamayacaklar, farklı bir dünyadan gelmiş gibi görülecekler ama o pırıl pırıl gözlere sevgiyle baktıkları sürece sabırlarının karşılığını mutlaka alacaklar, dünya barışına bir deniz yıldızı yollamanın o anlamlı duygusunu yaşayacaklardır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder